God's Love

مسافرى رسید که گرسنه بود. بانوى مهربان کیفش را باز کرد تا در غذایش با مسافر شریک شود. مسافر گرسنه، سنگ قیمتى را در کیف آن بانو دید، از آن خوشش آمد و از او خواست که آن سنگ را به او بدهد.

بانوی مهربان هم بى درنگ، سنگ را به او داد. مسافر بسیار شادمان شد و از این که شانس به او روى کرده بود، از خوشحالى سر از پا نمى شناخت. او مى دانست که این سنگ به قدرى با ارزش است که تا آخر عمر، مى تواند راحت زندگى کند، ولى چند روز بعد، مرد مسافر به راه افتاد تا هرچه زودتر آن بانو را پیدا کند.

بالاخره هنگامى که او را یافت، سنگ را پس داد و گفت: «خیلى فکر کردم. مى دانم این سنگ چقدر با

ارزش است، اما آن را به تو پس مى دهم با این امید که چیزى ارزشمندتر از آن به من بدهى. اگر مى توانى، آن محبتى را به من بده که به تو قدرت داد این سنگ را به من ببخشى.»  آن زن در پاسخ گفت: "از روزی که محبت خدا، پسرش و روح القدس را نسبت به بندگانش را درک کرده ام، بخشیدن و عشق ورزیدن با انسان ها، برایم بسیار آسان شده است. برو و این قدرت را در نجات {ایمان آوردن}، جستجو کن، آنرا خواهی یافت.

این داستان، یک نکته ای ظریف دارد و آن، قدرتی است که محبت به انسان ها اعطا می کند تا با اطرافیان خود مهربانی کنند و خوشی ها را با دیگران قسمت کنند.

اساس مسیحیت، بر پایه ای رحمت و عشق بیکران خداوند، نسبت به انسان ها، بنیان نهاد شده است. عشق نامحدود پروردگار متعال، نسبت به انسان ها، در مصلوب شدن فرزندش برای پرداختن قیمت گناهان انسان گناه کار، به عالی ترین شکل، نمود می یابد.

خداوند با نشانه های بیشماری در زمین و آسمان، دل های انسان ها را با خود پیوند زده است. پدیده های طبیعی، عمیق ترین و مهرآمیز ترین نشانه های محبت بیکران خداوند به انسان است. در تمامی پدیده های طبیعی، می توان دو مسله را همزمان ملاحظه کرد. 1) قدرت بیکران خداوند بزرگ، و 2) عشق بی پایان او به مخلوقاتش.

کلام خداوند، ذات او را آشکار می کند. او خود محبت و مهربانی بیکرانش را نسبت به انسان ها و دیگر مخلوقاتش اعلام کرده است؛ هرچند شواهد موجود، نمی تواند تمام محبت خداوند نسبت به بندگانش را نمایان بسازد.

شیطان باعث شد تا انسان ها تصور کنند که خداوند، داوری خشن و بی رحم است. برای افشا کردن دروغ های شیطان و نشان دادن محبت های بیکران خداوند به انسان، عیسی آمد، در میان انسان ها ساکن شد و برای پرداخت قیمت گناهان انسان گناه کار، به صلیب کشیده شد. خداوند متعال از این طریق، خواست تا اوج محبت خود را نسبت به بندگان خود نشان بدهد.

عشق در کتاب مقدس به عنوان یک مفهوم عمیق و معنوی توصیف می‌شود. این مفهوم شامل محبت، دلبستگی، صداقت، و ارتباط انسانی است. در کتاب مقدس، عشق به عنوان یک ارزش اخلاقی نیز تأکید شده است. همچنین، عشق به عنوان پیوندی محکم بین انسان و خداوند در آیات کتاب مقدس ظاهر می‌شود. از این رو، عشق در کتاب مقدس به عنوان یک ارزش بالاتر و نمادی از رابطه ای خالق هستی با مخلوفاتش به عالی ترین شکل، تبلور می یابد زیبایی این آیه از کتاب مقدس، در خصوص این موضوع شگفتی انگیز است: " خدا به جهان آنقدر محبت داشت که پسر یگانۀ خود را داد تا هر کسی به او ایمان بیاورد هلاک نگردد، بلکه صاحب زندگی ابدی شود." (یوحنا3:16)  "... و من قبول دارم که باید او را با تمام قلب و فهمم و قوتم دوست بدارم و دیگران را نیز به اندازه ای خودم دوست بدارم. این کار حتی از قربانی کردن حیوانات در خانه ای خدا مهم تر است." (مرقس: 12:33)

کتاب مقدس، نامه ای عاشقانه ای خدا به انسان است. شاید عناصری چون ایثار و از خود گذری، در روابط اجتماعی انسان ها، سمبول های از یک عشق باشند. مانند عشق شوهر به همسرش، عشق والدین به فرزندان شان و عشق فرزندان به پدر و مادر؛ اما، عالی ترین نوع عشق و خالصانه ترین شکل عشق، عشقی است که در آن، یک طرف این رابطه (خداوند)، برای اثبات محبت و عشق اش به انسان ها، مصلوب می شود. این تمثیل، به زیبایی هرچه بیشتر در کتاب مقدس نمود می یابد. چنان چه عیسای مسیح می گوید: «بزرگترين محبتی كه شخص می ‌تواند در حق دوستانش بكند، اين است كه جان خود را در راه ايشان فدا سازد» (یوحنا 15:13)

ما می ‌دانيم كه خدا چقدر ما را دوست می ‌دارد، زيرا گرمی محبت او را چشيده‌ ايم. ما محبت او را باور می‌ كنيم. "خدا محبت است! و هر كه با محبت زندگی می ‌كند، با خدا زندگی می ‌كند و خدا در وجود اوست." (اول يوحنا 16:‏4)

چنانچه که می بینیم، در این آیات کتاب مقدس، خدا خود عشق است، او به بندگانش بدون قید و شرط عشق می ورزد، و آنها را دوست می دارد.

در مسیحیت، شما با عشق ابدی خداوند مواجه می شوید که محبت و عشق اش  را نسبت به بندگانش محدودیتی نیست. این عشق، در آیاتی زیادی در کتاب مقدس، انعکاس می یابد. تمام دساتیر خداوند در این دستور محبت آمیز خلاصه می شود که: "دیگران را دوست بدار، به همان اندازه که خود را دوست میداری." (غلاطیان 5:14) و یا: "تمام بدهی های خود را بپردازید، تا به کسی مدیون نباشید. فقط خود را مدیون بدانید که به مردم محبت کنید. هرگز از محبت کردن باز نایستید، زیرا با محبت کردن به دیگران، در واقع از احکام الهی اطاعت کرده اید و خواست خدا را بجا آورده اید." (رومیان 13:8)

آن عشق و محبت خدایی که گناهکاران را تبرئه می کند، فقط شامل حال کسانی می شود که به عیسی مسیح ایمان آورده اند (رومیان 5:1). آن عشق و محبت خدایی که انسان را وارد یک رابطه نزدیک و صمیمی با خدا می کند، فقط شامل حال کسانی می شود که پسر خدا را دوست دارند (یوحنا 14:21). در مسیحیت، عشق خدا مشمول حال همه بندگانش می شود. اما کسانی که به عیسای مسیح ایمان آورده اند، به سبب این که عضو خانواده ی خدای رحیم شده و فرزندش را منحیث یگانه ناجی خود قبول کرده اند، از جایگاه خاصی نزد خدا، پسر و روح القدس، برخوردار می شوند، چون ایمان داران، برای نجات، فقط به عیسی مسیح ایمان دارند (یوحنا3:36). کسانیکه به عیسی مسیح ایمان می آورند، عشق بدون قید و شرطی خدا را تا ابد برای خود تضمین می کنند.

آیا خدا همه را دوست دارد؟ بله، او نسبت به همه مهربان و بخشنده است. آیا خدا، مسیحیان را بیش از غیرمسیحیان دوست دارد؟ بر اساس عشق بخشاینده خود، خیر. آیا خداوند، مسیحیان را به نوعی دیگر نسبت به غیر مسیحیان دوست دارد؟ بله، برای اینکه، مسیحیان به پسر او ایمان آورده اند و نجات پیدا کرده اند.

 مسیحیان دارای یک رابطه بسیار خاص با خدا می باشند که در این رابطه، فقط مسیحیان در جلال و شکوه ابدی خداوند، فیض و بخشش او را دریافت می کنند. عشق و محبت غیر شرطی و بخشاینده ای که شامل حال همه انسان ها می شود باید ما را به سمت ایمان به عیسی مسیح به عنوان تنها نجات دهنده، سوق دهد، در آن صورت است که عشق قراردادی و شرطی خداوند نیز شامل حال ما خواهد شد.

دیوید،

بیست و دوم جولای، 2024