Forgiveness

ما به نام تنها منجی بشریت شروع می کنیم که بهای گناهان انسان های گناهکار را با خون مقدس خود پرداخت.

"و نجات در دیگری نیست، زیرا در زیر آسمان، نام دیگری به مردم داده نشده است تا به وسیله آن نجات یابند" اعمال رسولان 4:12

مدتی است که سعی می کنم کلماتی در مورد احساساتم، در مورد زندگی ام پس از گرویدن به دین واقعی خدا (مسیحیت) بنویسم و ​​آنها را با دیگران به اشتراک بگذارم.

اما ابتدا اجازه دهید از این فرصت استفاده کنم و برای شما آرزوی ایمان راسخ به تنها دین واقعی و بهترین راه ممکن برای رسیدن به جاودانگی از جانب خدا، پسرش، عیسی مسیح و روح القدس کنم.

من کاملاً معتقدم که هر مسیحی (مسیحی واقعی) دارای سرمایه معنوی و شرافتی است که خداوند فقط به بندگان خوب خود عطا می کند.

مسیحیت به معنای خاص خود، دینی است که با عشق، برادری، سخت کوشی، گذشت، مهربانی، صداقت و سخاوت همراه است. به یقین می توان گفت که هیچ دینی با این وضوح بر مسایلی چون: مهربانی، شفقت، گذشت و سخت کوشی تاکید نکرده است. کافی است به متن کتاب مقدس مراجعه کنید تا زیبایی کلام خدا را از آن استخراج کنید.

در این مقاله سعی خواهم کرد به بحث بخشش و اهمیت آن در مسیحیت و نقش آن در زندگی روزمره مسیحیان بپردازم.

بخشش در کتاب مقدس ریشه در ذات خدا دارد. بخشش گناهکاران و به یاد نیاوردن اشتباهاتشان از دل خدای مهربانی سرچشمه می گیرد که مشتاقانه می خواهد به خطاکار فرصتی دوباره بدهد. از آنجایی که خدای کتاب مقدس، خدای قدوس است، نمی تواند عدالت را فراموش کند و گناه را به یکباره ببخشد. در عهد عتیق، این خدا، به دلیل لطف و رحمت خود، حیوانات قربانی را به جای جان انسان ها پذیرفت. اما فیض و رحمت خداوند در بخشش گناهان در عهد جدید به اوج خود می رسد و خود خدا قربانی کامل گناه انسان در حض.ر یافتن در قالب مسیح می شود. به این ترتیب، اساس بخشش در مسیحیت بر یک واقعه ملموس و تاریخی استوار است. بخشش، با زیبایی تمام، در کتاب مقدس منعکس شده است:

"زیرا اگر گناهان مردم را ببخشید، پدر آسمانی شما نیز شما را خواهد بخشید"،  "اما اگر گناهان مردم را نبخشید، پدر شما نیز تقصیرات شما را نخواهد بخشید". متی 6: 14-15

برخلاف سایر ادیان، در اینجا (مسیحیت) هیچ مثال و نشانه ای از شمشیر، خون، انتقام، کشتار، غصب و خراج دیده نمی شود. همانطور که در کتاب مقدس به زیبایی ذکر شده است:

"و با یکدیگر مهربان باشید و با دلهای مهربان، یکدیگر را ببخشید، همانطور که خدا به خاطر مسیح شما را بخشیده است." افسسیان 4:32

من دوست دارم در اینجا، نمونه ای از اسلام و قرآن بیاورم و سعی می کنم روشی را که مسلمانان با قرآن نظریه پردازی می کنند و نگاهی که آنها به جهان دارند را با شما به اشتراک بگذارم.

در این زمینه کافی است به متن قرآن رجوع کنیم و با یک مقایسه حقایق را برای کسانی که در جستجوی راه راستین زندگی هستند، با وضوح بیشتری نشان دهیم.

قرآن، سوره نسا، آیات 89 تا 91: «آرزوی آنان (کافران، یهودیان و مسیحیان) این است که شما (مسلمانان)، مانند آنها کافر شوید تا در یک سطح ایمان و کفر باشید. با آنها دوستی نکنید و اگر این گروه (کفار، یهودیان و مسیحیان) اسلام را قبول نکردند، آنها را هر کجا یافتید بکشید.

در مقایسه، ما بی نهایت دلیل داریم که می توانیم ثابت کنیم در مسیحیت نه تنها نفرت و خشونت وجود ندارد، بلکه باید حتی دشمنان خود را دوست داشته باشیم. عیسی می‌گوید: "اما من به شما می‌گویم دشمنان خود را دوست بدارید، کسانی را که شما را نفرین می‌کنند برکت دهید، به کسانی که از شما نفرت دارند نیکی کنید، و برای کسانی که شما را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند دعا کنید" متی 5:44

حال با مقایسه این دو متن، یکی از کتاب مقدس و دیگری از قرآن، کدام یک قابل قبول و معقول به نظر می رسد؟ عقل سلیم به ما می گوید: انسانی ترین شیوه زندگی در کتاب مقدس به تصویر کشیده شده است. در مسیحیت، شما مجاز به ریختن خون دیگران نیستید، کتاب مقدس به مؤمنان تئوریزه نمی دهد/ دستور کشتن دیگران را نمی دهد. در عوض، کتاب مقدس بر مهربانی، بخشش و صلح تأکید می کند.

این تجربه مبارک در تاریخ 4 آگوست 2022 در زندگی من اتفاق افتاد. از آن روز به بعد احساس سرور و شادی فراوان، همراه با آرامش خاطر و مصونیت را در زندگی خود تجربه می کنم. دقیقا 13 مرداد بود که با عقل و هوش و آزادی به این دین عزیز گرویدم و عیسی مسیح را به عنوان سرور و ناجی خود برگزیدم. از آن روز خجسته به بعد احساس و قلب و ذهنم از زشتی های معمول زندگی رها شد.

با مسیحیت، زندگی من با معنویت غنی شد و مهربانی و معنای دقیق بخشش را در پیشگاه خداوند متعال درک کردم.

من آموختم که تنها راه ممکن برای رستگاری، تنها راه سعادت ابدی، و تنها راه برای زندگی ابدی، پذیرش عیسی به مثابه ناجی، به عنوان نجات دهنده واقعی است. در کتاب مقدس این مطلب به زیبایی بیان شده است:

"من راه و راستی و زندگی هستم، هیچ کس جز به وسیله من نزد پدر نمی آید". یوحنا 6:14

در هیچ دینی، انسانیت واقعی اینقدر معنادار نیست. انسان زمانی معنا پیدا می کند که در بخشش قوی باشد. "او جان خود را در راه گناهان ما فدا کرد تا ما را از حالت گناه آلود رهایی بخشد و از ما مردمی خاص برای خود بسازد، مردمی پاک دل و مشتاق خدمت به مردم." تیطوس-2:14

این همه زیبایی در کلام خداوند برای پی بردن به صداقت کتاب مقدس کافی است، زیرا نمی توان این همه زیبایی را در هیچ کلمه، در هیچ دین و در هیچ شیوه دیگر زندگی یافت، جز کتاب مقدس و جز مسیحیت واقعی. نیکی، خوب بودن، اشتیاق به خدمت به دیگران و رهایی از گناه با این آیه به شکلی خارق‌العاده عجین شده است که جای هیچ شک و شبهه‌ای باقی نمی‌گذارد. زیبا نیست؟

دیوید،

9 جولای 2024