آموزهء ایمان در مسیحیت

.. بین تاریکی مطلق و روشنایی ابدی، فاصله ای به درازای یک گام وج

ود دارد. آن گام نخست را با ایمان به مسیح ناجی بردار و یکی از نجات یافته گان باش!

با اعتقاد کورکورانه، نمی توان خود را مسیحی قلمداد کرد. اعتقاد در مسیحیت، یک تقلید بدون درک نیست، بلکه انتخابی است معقول و مبتنی بر درک آگاهانه ای که پیوند عمیق با شواهد تاریخی و فطرت زندگی انسانی دارد.

ایمان آنقدر قدرتمند است که می تواند بر غیر ممکن ها پیروز شود، و آنقدر نیرومند است که می تواند کوه ها را جابجا کند.

اندیشه و فکر مسیحیت و مسیحی شدن، مملو است از هیجان و مالامال است از شگفتن حس و حال و هوای خوب در انسان. با اعتقاد در مسیحیت، انسان تولدی دوباره می یابد. حس زیبای آزادی ازبار سنگین بی ایمانی و رهایی از زشتی های معمول زندگی، احساساتی هستند که با باور به عیسای مسیح، وارد زندگی انسان تازه متولد شده می شود. پولس ایمان به مسیح را بسیار با زیبایی بیان کرده است:

«پس اگر کسی در مسیح باشد، خلقت تازه ای است؛ چیزهای کهنه درگذشت، اینک همه چیز تازه شده است.» (دوم قرنطیان: 17:5)

چه چیزی ما را مبدل به یک مسیحی راستین و مومن میکند؟

تعدادی همیشه می گویند من به خدا اعتقاد دارم. یا من هرچند وقت یکبار به کلیسا می روم و با مسیحیت بزرگ شده ام. ولی اینها، راه درست مسیحیشدن نیست.

تعداد زیادی از مردم در جهان زندگی می کنند که به خدا اعتقاد دارند، ولی خودشان را مسیحی نمی‌دانند. بی خدایان زیادی نیزدر کشور های مختلف زندگی می کنند که آدم های خوبی هستند اما نمی‌خواهند مسیحی شناخته شوند زیرا مسیحی نیستند. برخی می‌گویند من مسیحی هستم زیرا در یک کشور مسیحی متولد شده ‌ام. اما متولد شدن در یک کشور مسیحی، و در یک جامعه ای مسیحی، الزاما به معنای مسیحی بودن/شدن شما نیست. بله! این ها همه، نمی توانند شما را مسیحی مومن به اثبات برسانند. حالا سوالی که ایجاد می شود این است که: مسیحی مومن چه کسی است؟ جواب بسیار ساده اما عمیق به این سوال این است که: "مسیحی واقعی کسی است که پیرو عیسی مسیح است. کسی که با خدا از طریق عیسی رابطه دارد." عیسای مسیح می گوید:

«هیچ کس نزد پدر نمی آید، مگر به واسطه ای من.»

حالا بسیار ساده و واضح، کوشش می کنم تا به استناد به کتاب مقدس، ایمان در مسیحیت را برای تان تعریف و تشریح کنم.

ایمان در مسیحیت چیست؟

تعداد زیادی از صاحب نظران کوشش به ارایه نوعیت و طبعیت ایمان کرده اند، ولی کتاب مقدس فقط یک تعریف از از امیان به ما ارایه می کند: " ایمان جوهر چیزهایی است که به آن ها امید می رود: شاهد چیزهای که دیده نمی شوند."

آرتور ویز ترجمه ای رسایی از ایمان دارد. او در کتابش [همه آموزه های متاب مقدس] می نویسد:

 «ایمان که در پیروزی زندگی مطرح است. ایمان آن نگرش ذهنی است، که سنگ بنیادی است که امید بر آن استوار است، چیزی است که ما را با واقعیت چیزهایی که در عین حال فراتر از میل ماست، راضی می کند.»

 ما در (عبرانیان 11:1) می خوانیم:

«ایمان واقعیت آنچه را که ما به آن امیدواریم نشان می دهد. این شاهد چیزهایی است که ما نمی توانیم ببینیم.»

 ایمان در مسیحیت به معنای اعتقاد ناگسستنی و راسخ به خداوند، و به عیسی مسیح به عنوان نجات‌بخش، و پذیرش او به عنوان تنها ناجی، از اساسات ایمان در مسیحیت است. این اعتقادات شامل اعتقاد به خداوند، عیسای مسیح، روح القدس و مرگ و قیامت او، و نجات بخشی از طریق ایمان به یگانه ناجی انسان، [عیسای مسیح] است.

در مسیحیت، ایمان با عناصر زیر پیوند ناگسستنی دارد:

- ایمان به وعده های خداوند و اعتماد به وفاداری او؛ و

- تکیه بر شخصیت و وفای خداوند برای عمل؛ و

- درک اینکه ایمان هدیه ای از جانب خداوند است؛ و

- داشتن اعتماد عمیق و تزلزل ناپذیر به خدا؛ و

- گرفتن پاداش، که عیسی مسیح از طریق ایمان ما به او، ما را مستوجبش می سازد.

بله، هنگامی که ما به تمام وعده های ذکر شده ای فوق، عمل می کنیم، عیسی مسیح را به عنوان تنها نجات دهنده خود بپذیریم، به وعده هایی که با خدا داده ایم عمل کنیم و قاطعانه باور کنیم که هیچ کس نمی تواند به زندگی ابدی و بهشت ​​برسد، مگر از طریق عیسی مسیح، سپس می توان گفت که ما مؤمن هستیم.

دیوید